Ya Psikolojileri?

Alışık olduğumuz; olağan ve doğru bulduğumuz hatalı iletişim biçimlerimizle yüzleşmemizin artık zamanı gelmedi mi?

Ebeveynlerin öğrenci olan çocuklarına gösterdikleri tavır ve yaklaşımların; çocuklarının psikolojileri ve akademik başarıları üzerinde etkin ayrıca büyük bir rol oynadığı gerçeği dikkate alınması gereken oldukça önemli bir konudur.

Ebeveynler için şüphesiz en değerli varlıkları çocuklarıdır. Ebeveynler; çocuklarının akademik başarılarının yükselmesi ve çocuklarının kendilerini geliştirmeleri gibi her ne kadar iyi ve masum gaye ve niyette de olsalar; istenmeden veya düşünülmeden yapılan yanlışlar farklılık içerse de bu yanlışlar ortada ciddi bir iletişim hatası olduğu noktasında birleşmiştir.

Yapılan yanlışların başında; çocuğa duyulan sevginin önüne çocuğun akademik başarısının geçmesi yer almaktadır. Çocuğa duyulan sevginin akademik başarı ile orantılı olarak çocuğa yansıtılması çocuğun psikolojisinde değersizlik duygu durumu şeklinde duygusal (ve çoğu zaman da kalıcı) bir hasar oluşturur.

Çocuğun iyiliği ve başarısı adına yapılmakta olan bir diğer hatalı davranış ise; çocuğun başarısının, zekasının ve kendisinin eleştirilmesi ya da kıyaslanması eylemidir. Daha da kötüsü bunun başkalarının önünde gerçekleştirilmesidir. Bu yaklaşım çocuklara hiçbir katkı sağlamayacağı gibi üstelik duygularına dair ortaya çıkacak olan resim; özgüven yitirimi, değersizlik, yetersizlik ve suçluluk hissi olacaktır. Aslen kıyaslama ve eleştiri çocuğun başarısını yükseltme hedefli yapılacak olur ise; çocuğun kendi geçmiş başarısı ile güncel başarısı uygun kelimeler kullanılarak (başkalarının olmadığı an ve yerde) belirtilirse; çocuğa fayda sağlaması ve çocukta farkındalık oluşması kaçınılmaz olacaktır.

Kısacası; farklı zekâ türlerine sahip çocukların anlama, kavrama ve dikkat süreleri, ilgi alanları, yetenekleri, çalışma ortamları, ailevi durumları, psikolojileri ve kendilerine sağlanan imkanların öğrenmede farklılıkları beraberinde getirdiği bir gerçektir. Öncelikle bu gerçek kabullenilmeli; daha yüksek başarı beklentisi ile yanlış yaklaşımlarla çocukların psikolojileri bozulmamalıdır.