BİRAZDAN ÖLÜRÜZ BELKİ…

“Birazdan ölürüz belki, sen her yazdığımı veda say.”
Tanıdık geldi değil mi bu cümle.

Evet, yanılmadınız, Pençe–Kilit operasyonunda şehit düşen
beş vatan evladından biri olan Piyade Teğmen Abdulkadir
GÜLER’in WhatsApp durum güncellemesinden alıntı yaptım…

Şehidim hakkını helal etsin, yüreğimin en derinlerine
dokunduğu için yazmak zorunda kaldım.

Biraz düşününce…

Bu cümleyi bir yazana, bir de yazdırana bakmak lazım
sanırım…

Allah’ım hikmetinden sual olunmaz…

Korku nedir bilmeyiz, biz dağların erleri diyen Koçyiğitlerin,
göğüslerinin tam ortasına, nasıl bir iman, harbe ve şehadete
hazırlık ruhu koydun ki?

Türk Silahlı Kuvvetlerinin genç Teğmeni akranları gibi bir
gün o kafede, bir gün bu kafede gününü gün etmek varken,
bizlerin rahat yaşamlarından çok uzaklarda, göz gözü görmez çöl
tozunu ciğerlerine çekerek, “ Birazdan ölürüz belki, sen her
yazdığımı veda say.” diyor…

Anlamak için yaşamak gerek dedikleri bu olsa gerek!
Acılarını paylaşmak, taziye dileklerimizi iletmek maksadıyla,
aynı hain saldırıda şehadet şerbeti içen şehidimiz Hüseyin
CANKAYA’nın İzmir’de yaşayan ailesinin evinden, gecenin geç
saatlerinde ayrılıp al bayrakla donatılmış ıssız sokakta yol
alırken…

Yanımda bulunan kıymetli dostlarımdan birisi şöyle dedi…
“Şu güzelim vatanda hangi kapıyı aralasan, o hanede bir
şehit hikâyesi duyarsın.”
Şaşırmadım…

Ani bir refleksle acı ve gururla karışık bir tebessüm kapladı
çehremi.

Bahse konu kapıların ardında, bundan tam 4000 yıl önce
adlarını Türk olarak addedip, tarih sahnesinde yerini alan, aziz
bir milletin fertleri vardı.

Kime sorarsanız sorun, Türk denince akla kadın erkek ayırt
etmeden, mazlumun yanında, zalimin karşısında, cesaret
abidesi, yüreği kor, yenilmesi zor, tarihin tozlu sayfalarında
savaşçı kabiliyetleri ile yerini alan bir millet gelir akla…

Bu savaşçı ruh mazlumlar için esin kaynağı, zalimler içinse
utanç kaynağı olmuştu, o maya da devam ediyor.

Canı sıkılan Türk’e saldırıyordu yenileceklerini bile bile…
Gaye Türk’ün güç kazanmasını engellemekten başka bir
şey değildi!

Özellikle batılı güç odakları kendi içlerinde durumlarını
muhafaza etmek, daha fazla güç kazanmak ve aynı zamanda
Türklerin durumunu zayıflatmak için, şeytanın aklına gelmez
planlar ortaya koyuyorlardı.

Örneğin uzun yıllar Avrupalı Katolik Hıristiyanlar tarafından
din ögesi kullanılarak sürdürülen haçlı seferleri…

Haçlı seferlerinin birçok nedeni sayılsa da şahsi kanaatim
iki önemli neden vardı…

Birincisi Avrupa kentlerinde yaşamını sürdürüp münferit
üretim araçlarını kullanarak azımsanmayacak gelirler elde eden
Burjuvazinin yükselişini durdurmak…

İkincisi ve en önemlisi de her çağa damgasını vuran
Türklere engel olmaktı.

Orta Çağ’dan örnek verdik de, günümüz farklı mı sanki?
Değişen hiç bir şey yok aslında, yine aynı şer odakları her
gün yeni bir senaryo ile oyunlarını oynamaya devam ediyor…

Dün bizlerle meydan savaşı yapanlar, bu gün her türlü gayri
nizami harp enstrümanlarını kullanarak, içeride ve dışarıda bu
büyük milleti yıpratmaya ve yok etmeye çalışıyorlar…

Çalışsınlar bakalım, bizim tavrımız, duruşumuz net.
“Artık herkes tarafını ve tercihini netleştirmelidir. Ya
bekamızı kahramanca savunacağız, ya da kahredici belaları
başımıza saracağız. Bilinsin ki, terörle huzur arasında, caniyle
şehit arasında, helalle haram arasında saklanacak üçüncü bir
alan, güvenli bir liman kalmamıştır.”

Aziz Türk milletinin bir ferdi olarak MHP Genel Başkanı
Devlet Bahçeli Beyin gündeme dair yukarıdaki açıklamasını
ziyadesi ile önemsiyor, dün olduğu gibi bu gün de aynı inanç ve
akılla ülkemin ve milletimin yanında olduğumu beyan ediyorum.

Düşman belli…

Düşman sinsi…

Herkes safını seçecek… Safa giren de sıkı duracaktır.

Aziz şehitlerimizi rahmetle anarken, gelecek asırlara
taşınacak son sözümüz odur ki.

Cesuruz…

Diriyiz…

Kararlıyız…

Birazdan bu cennet vatan için ölürüz belki, siz; her
yazdığımızı veda sayın…